نوشته شده در 88/4/30:: 1:55 عصر

روزگاری در کنج خانه عاشق بودم ـ کودکی عاشقم

بود و مرا دردی نبود ـ سالیان بعد در کنج زباله گریه

کردم که چرا کودک دیگر عاشقم نیست ـ زندگی

یعنی کنج نشینی حتی من عروسک نیز فریب

چشمان آن کودک به ظاهر معصومی را خوردم که

شبها مرا در کنارش می خواباند و دوسم داشت و

دست نوازش بر سرم می کشید...