نوشته شده در 88/8/26:: 5:29 عصر

همه هستی من آیه تاریکیست
که تو را در خود تکرار کنان
به سحرگاه شکفتن ها و رستن های ابدی می کشاند.

من در این آیه تو را آه کشیده
                                            آه

من در این آیه تو را به
                          درخت
                                   آب
                                        آتش
                                                 پیوند زدم.

زندگی شاید ... 
یک خیابان دراز است
که هر روز زنی با زنبیلی از آن می گذرد.

زندگی شاید ...
ریسمانی است
که مردی با آن خود را از شاخه می آویزد.

زندگی شاید ... 
طفلی است
که از مدرسه بر می گردد.

زندگی شاید ...
افروختن سیگاری باشد
در فاصله رخوتناک دو هم آغوشی

یا عبور گیج رهگذری باشد
که کلاه از سر بر می دارد
و به یک رهگذر دیگر با لبخندی بی معنی می گوید
                صبح بخیر